اندر احوالات این ایام که بر ما گذشت !

سلام دوباره  بر نسیم زندگیم !

نسیم عزیزم ، می خوام یه کم درباره این ایام که شدیدا در تب و تاب مراسم عروسی و خرید و غیره بودیم  و وقایع اون صحبت کنم :

اول می خوام از روزی که تو در این ایام پر مشغله مریض شدی بگم عزیزم:

اون روز من سر کار بودم و شما و مامان و خاله سمیه و آقا محمد و آقا مهدی برای جابجایی و چیدمان وسایل لونه عشقمون عنایت کرده بودید و قبول زحمت کرده بودید و من رو شرمنده و منت دار خودتون کردید و من با مرخصی ساعتی که از اداره گرفتم خودم رو سریع به محضر بزرگوارتون رسوندم و دیدم که مشغول میل کردن ناهار که دستپخت مامان پروین بود هستید ( نوش جان ) !!

طبق معمول آقا محمد و آقا مهدی که هر دو برام عزیز هستند مشغول شیطونی و شوخی و مزه پراکنی و در نتیجه انتشار انرژی شادی و خستگی از تن بیرون کن بودند و من هم از این جو دل انگیز و صمیمانه بسیار لذت می بردم و خیلی خوشحال بودم ، از  جمله آقا محمد که گفتش حالا راستی مامانم خوب جهاز داده یا نه ؟ کلی همه خندیدیم !

آقا مهدی هم که دیگه نگو گیر داده بود به من  که اگه من به نسیم بگم نسیم جون تو که ناراحت نمی شی و خاله سمیه می گفت مهدی این حرفها زشته !و خلاصه کلی حرفهای دیگه که همه از صفا و پاکی و صمیمیت موج می زد !

یادم نمی ره که وقتی به آقا مهدی که موهاش رو بلند کرده گفتم خیلی بهت می آد ، کلی ذوق کرد طوری که گفت دوتا داماد با فهم و شعور تو فامیل هست یکی آقا حسام داماد خاله آسیه و اون یکی شما ( یعنی بنده همسر نسیم خانوم) که این هم بمب خنده رو بهمراه داشت !

همه اینها با خوشی تموم شد تا شب که همه رفتن و تو موندی تا کمکم کنی ولی یکهو دیدم که زمین گیر شدی و تازه فهمیدم که از صبح برای این که کارا عقب نیفته به روی خودت نیاورده بودی و من از این کارت هم خوشحال شدم و هم ناراحت عزیزم !

خوشحال به خاطر صبر و تحملت و ناراحت از این که با این که بهت گفتم باید از خودت مراقبت کنی و مواظب خودت باشی ولی گوش نکردی !!!

و از این بد تر این که تا ساعت یازده دوازده شب باز هم بروی خودت نیاوردی که خیلی حالت خرابه و من باز بیشتر ناراحت شدم گلم ، تو که خودت خوب می دونی که من طاقت غم و درد و سختی و ناراحتی تو رو ندارم  معشوق دلنوازم !

خلاصه بعد از این که با هزار مصیبت و اصرار راضی شدی بریم دکتر ، اونجا دکتر گفت باید سرم وصل کنی و دارو تجویز کرد از طرفی خدارو شکر کردم که شب رو موندی ، چون می دونستم با اخلاق و سعه صدری که تو داشتی نمی گذاشتی که مامان پروین و بابا بیدار شن و ببرندت دکتر و خوشحال بودم که مسوولیت نگهداری و مراقبت  عشقم به من واگذار شده و  با عجله رفتم که داروهات رو بخرم اینقدر عجله که یادم رفت بهت بگم من رفتم داروهات رو بخرم !!!!

مهربونم ، وقتی سرم رو وصل کردند و آمپول ها رو  زدی ، موقعی که دیدم از شدت خستگی و بعد از تحمل درد بیماری به خواب عمیق و با آرامشی رفتی به قدری خوشحال بودم که در پوست خودم نمی گنجیدم !

با این که خیلی خوابم می اومد ولی از ترس این که مبادا جابجا بشی و سوزن سرم ازدستت در بیاد و .... یک لحظه ازت غافل نبودم و می خوام این رو بدونی  که من همه اینها رو با تمام وجود و از سر عشق و علاقه انجام دادم و قول می دم تا آخرین لحظه زندگیم مسوولیتی رو که از جانب شما بر گردن من هست رو با جون و دل می پذیرم و همیشه این عشق و پشتیبانی کامل من هست که در تمام لحظات زندگی بعد از خدا و اهل بیت علیهم السلام  از تو با تمام وجود و در حد مرگم از تو حمایت خواهد کرد !

عشق تو با تار و پود وجودم عجین شده و تا جان در بدن دارم با عشق و علاقه ای که به تو دارم  در خدمتگذاری یک بنده پاک و مومنه الهی سر سوزنی قصور نخواهم ورزید ( انشاءالله تعالی)!

ادامه دارد .......